Pierwszym krokiem w programowaniu jest zanalizowanie wymagań, jakie program komputerowy lub aplikacja posiada i zastanowienie się jak je zrealizować w rzeczywistości, aby stworzyć odpowiedni kod programowy. Krokiem w którym uwzględnia się dane wymagania jest modelowanie i jest to drugi krok w programowaniu. Modeluje się architekturę projektowanego kodu. Istnieje kilka technik modelowania, jednak najpopularniejsze to OOAD i MDA. Do prezentowania tych technik używa się UML, czyli Unified Modelling Language. Dopiero w trzecim kroku, po analizie u modelowaniu, projektuje się kod źródłowy. Do projektowania kodu źródłowego można używać różnych programów z dodatkowymi funkcjami. Im bardziej skomplikowany program, tym bardziej specjalistycznych środowisk używa się do ich projektowania. Jednym z takich środowisk jest IDE, który posiada dodatkowe funkcje, takie jak funkcja wykazująca informacje dotyczące aplikacji, takie jak informacje o jej strukturze. Środowisko to posiada także wykrywacz błędów, które są automatycznie usuwane. Programami działającymi w tym środowisku są na przykład Visual Studio Microsoftu, czy Eclipse należący do IBM. Następny krok to kontrola kodu źródłowego. Do kontrolowania używa się takich programów jak CVS czy Sebversion. Ostatnim krokiem jest eliminacja błędów z gotowego programu. Nazywa się to debugowaniem. Istnieją dwa rodzaje debugowania. Są to statyczna analiza kodu i dynamiczna analiza kodu.