Programowanie jako takie powstało, naturalnie, razem z komputerami, czyli w okolicach roku tysiąc dziewięćset czterdziestego piątego, kiedy powstał język Assembler – jeden z pierwszych języków niskiego poziomu. Dziewięć lat później, w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym czwartym roku stworzono język Fortan, będący pierwszym językiem wysokiego poziomu. Różnica między tymi dwoma językami to obecność kompilatora w tym drugim – zamiast zapisywać wszystko w formacie rozumianym przez procesor, wystarczy zapisać to w formacie rozumianym przez kompilator, a on przetłumaczy to na instrukcje dla procesora. Ale, to że w pierwszej połowie dwudziestego wieku wymyślono Assemblera nie znaczy, że już wcześniej ludzie nie myśleli o takich rzeczach. Starożytni Grecy (około roku sto pięćdziesiątego przed naszą erą) stworzyli mechanizm z Antykithiry, będący zespołem kół zębatych wykonujących obliczenia astronomiczne. Ponad tysiąc trzysta lat później, w roku tysiąc dwieście szóstym Al-Jazari, wynalazca arabski był tak zafascynowany grą na instrumentach perkusyjnych, że stworzył maszynę perkusyjną – prekursora tego, czego na przykład Nine Inch Nails użyli na swojej pierwszej płycie. Działał on tak, że pałeczki miał zamontowane na dźwigniach i w miarę obrotu kół uderzały one w bęben i „uruchamiały” następne. W tysiąc osiemset trzydziestym trzecim Charles Babbage chciał stworzyć maszynę analityczną, w praktyce programowalny protokomputer, jednak nie udało mu się z braku funduszy.