Wiele dziedzin aktywności ludzkiej nie da się łatwo umieścić w prostych szufladkach. Ze względu na stopień złożoności, czy rozległość obszaru zainteresowań umiejscawia się je na pograniczu kilku dyscyplin. Często istnieje nawet trudność w rozstrzygnięciu, czy bardziej zaliczają się one do sztuki czy rzemiosła, a osoby wykonujące zawód związany z dana dyscypliną toczą pełne emocji spory, do której grupy należy ich profesja. Podobny problem dotyczy również informatyki, a zwłaszcza programowania. Z jednaj strony jest to typowa umiejętność techniczna, wymagająca zastosowania ścisłej wiedzy i posiadania bardzo konkretnych umiejętności. Z drugiej natomiast strony nie ma kłopotu z odróżnieniem programisty – rzemieślnika od prawdziwie utalentowanego specjalisty, dla którego programowanie jest pasją. Kody programów tworzone przez różnych programistów różnią się nie tylko jeśli chodzi o stopień poprawności. Wiele z nich odznacza się swoistą estetyką, która potrafią docenić jedynie inne osoby znające szczegółowo kwestie tworzenia kodów programów. Rozwiązania przez nich zastosowane bywają wykorzystywane jako przykłady prostoty i skuteczności w nauce programowania. Taka umiejętność to prawdziwy talent, a skoro mowa o talencie, to trudno odmówić programowaniu przynależności do dziedziny sztuki.